Hallo allemaal!!

Op het moment zit ik in een internet café in Kaapstad met gemengde gevoelens...

Aan de ene kant ben ik blij, want ik vlieg morgen naar huis, waar mijn familie en vrienden en mijn eigen vertrouwde huisje op me wachten. Aan de andere kant verdrietig, omdat er een eind komt aan mijn reis die vooraf eindeloos leek en omdat ik gedag moet zeggen tegen alle nieuwe vrienden en Kaapstad...

De laatste dagen zijn voorbij gevlogen met uitslapen, lunches, voetbal, stappen en sightseeing! Het leven is goed in Kaapstad en het weer ook, al is het niet zo tropisch als in NL op het moment.

Helaas waait het hier wel flink, waardoor de sharkdive niet door kon gaan. In principe had ik vandaag alsnog kunnen gaan, maar dan had ik alleen gemoeten en bovendien geen gedag kunnen zeggen tegen Mark & Annie. Volgende keer dan maar als ik in Kaapstad ben...

Gelukkig ging ons tripje naar Robbeneiland wel door. Alhoewel het nog bijna misging voor vertrek, we hadden afgesproken bij Nelson Mandela Gate, waar de ferry naar het eiland vertrekt. Maar, kluns zonder richtingsgevoel als ik ben, kon ik dat natuurlijk weer niet vinden. Na twee keer de weg te hebben gevraagd belandde ik aan de verkeerde kant van het kanaal en zag ik Mark & Annie aan de andere kant staan. Helaas ging op dat moment de voetgangersbrug (die ik net overgestoken was) open, zodat ik niet terug naar de overkant kon.... Toen de brug weer dichtging kon ik nog net op tijd een sprintje trekken en aan boord springen.

Robbeneiland was erg indrukwekkend. We werden rondgeleid door een man die er zelf 6 jaar opgesloten heeft gezeten, omdat hij lid was van het ANC (Partij van Mandela), wat toen nog illegaal was. Zijn verhaal was erg aangrijpend, het is voor ons nog steeds onbegrijpelijk dat je wordt opgesloten vanwege je politieke idealen of je huidskleur.

We hebben de cel gezien waar Mandela het grootste deel van zijn gevangenschap heeft doorgebracht en ik kreeg het al warm na 30 seconden. Zo klein en benauwd, onvoorstelbaar dat iemand daar zo lang kan overleven en dan vervolgens zonder wraakgevoelens naar buiten kan komen, om het land waarin hij gelooft her op te bouwen samen met de mensen die hem opgesloten hebben. Ik ben blij dat ik de overtocht naar Robbeneiland heb gemaakt, het is toch een deel van Zuid-Afrika wat je zeker ook onder ogen moet zien.

Naast dit serieuze cultuur-moment was er voornamelijk tijd voor veel voetbal en ander entertainment! Voetbal met wisselend resultaat, want de wedstrijd Engeland-Duitsland was er eentje om heel snel te vergeten. Aangestoken door het enthousiasme van mijn engelse truckgenoten had ik zelfs een Engels shirt aangeschaft, maar zoals jullie waarschijnlijk wel weten: dat heeft ze niet geholpen!! Gelukkig deed Nederland het een stuk beter!

De meeste wedstrijden hebben we in de Irish pub gekeken of op het Fan Fest in het centrum van de stad (= plein met grote schermen). En gisteren natuurlijk in het stadion Portugal-Spanje gezien!! Ik was (natuurlijk) voor Spanje, compleet met sjaal en Spaanse vlaggetjes op mijn gezicht. 's Middags hadden we afgesproken met z'n zessen (Mark & Annie, Elwin en XI & Chad) om eerst tapas te gaan eten en daarna naar het stadion te gaan. De sfeer in de stad was uitstekend, veel supporters van beide teams en het was een leuke wedstrijd, met Spanje als terechte winnaar.

Mark en ik zaten achter het doel en voor de televisiestudio van de Duitse tv, waar de ex-keeper van het Duitse elftal Oliver Kahn (ja die enge man) aan het presenteren was. We hebben geprobeerd in beeld te komen, maar toen na de wedstrijd een van de Spaanse supporters zijn blote achterwerk tegen de ruit van de studio drukte in de live-uitzending, werden we allemaal weggestuurd....

Na de wedstrijd was het mijn bedoeling naar bed te gaan in het hostel. Maar daar aangekomen was het zo'n herrie (het hostel is inmiddels zo vol, dat ze van mijndames slaapzaal zelfs al een gemengde slaapzaal hebben gemaakt)dat slapen uberhaupt onmogelijk was en ik dus maar in de bar ben blijven hangen met Engelsen en Spanjaarden (die beiden,om begrijpelijke redenen, stevig aan de drank waren). Uiteindelijk Terry , een van de engelsen, naar huis gesleept en van bed geruild met hem (ik sliep in de onderste helft van het stapelbed en hij in de bovenste) omdat hij met geen mogelijkheid het trapje op kon komen.

Vanmorgen uitgeslapen en was opgehaald bij de wasserette (voorraad schone kleding was net niet toereikend genoeg tot thuis helaas) en daarna afgesproken met Mark & Annie, Elwin en Xi & Chad, om te gaan lunchen voor Chad's verjaardag en Mark & Annie's afscheid. Heerlijk gegeten in het centrum en uitgebreid nagetafeld. En toen was het wéér tijd om afscheid te nemen, ik begin er echt genoeg van te krijgen. Dit keer was de moeilijkste, omdat ik Mark & Annie echt een hele hechte band heb opgebouwd.

Weer een traantje gelaten en nu ben ik, na 30x gedag zeggen, 28.126 km en 63 nachten, echten klaar om naar huis te gaan!

Straks alles proberen in te pakken (vooral de oranje helm en vuvuzuela zal voor wat logistieke problemen gaan zorgen vrees ik) en dan morgenmiddag op weg naar het vliegveld. Nog een laatste afscheid, van de Dirty Boys en mijn hostel genootjes en dan :bye bye Afrika!!

En: hallo NL!! 15.00 uur land ik op Schiphol, meteen de pub in voor de wedstrijd en dan op naar huis! Volgende en laatste blog dus waarschijnlijk vanaf de bank in Arnemuiden of live in jullie huiskamer!!

Groeten en allemaal tot snel!!