Hallo allemaal!!

Na een aantal verontruste emailtjes en sms-jes of ik nog wel in leven ben (blijkbaar zijn er toch wat mensen die mijn belevenissen lezen...) maar weer eens een update! Met goed en slecht nieuws........................

Het goede nieuws is dat ik mijn eindbestemming (Kaapstad) heelhuids heb bereikt, het slechte nieuws is dat mijn reis bijna voorbij is!!!

Alhoewel ik moet zeggen dat ik iedereen thuis en mijn eigen vertrouwde bedje en warme douche toch ook wel begin te missennu! Vooral omdat mijn nieuwe vriendenkring hier langzaam uit elkaar valt, een aantal mensen is al uit Kaapstad vertrokken en de mensen die nog hier zijn, zitten verspreid over hostels in de stad!!

Vanaf het moment dat we Swakupmund hebben verlaten, is de reis echt supersnel gegaan! Na een laatste avond doorzakken in de hostelbar, hoefden we gelukkig niet al te vroeg te vertrekken. Dat gaf nog even tijd om te shoppen en voedsel in te slaan voor de komende dagen. Het is ongelofelijk hoeveel we snacken in de truck (chips, chocolade, koekjes, kaas..) en als we een stop maken bij een benzinestation schreeuwt Iain ' MAGNUMSTOP' vanuit de cabine en rennen we allemaal naar binnen richting de vrieskist met ijs. En dan te bedenken dat we, volgens onze ervaren toerleider Iain, de groep zijn die het meeste eet tot nu toe. Hij heeft moeite rond te komen met het kookbudget!!!

Een andere aanslag op sommige prive-budgetten is de ontdekking van een supergoedkope kledingwinkel, genaamd Mr. Price. Voor 25 euro heb je een hele nieuwe outfit (tot op je ondergoed aan toe, wat voor sommigen in de truck geen overbodige luxe is omdat niet iedereen even vaak zijn wasje doet...) Gelukkig verkoopt Mr. Price ook heel goedkope tassen, zodat we alles ook weer mee naar huis kunnen nemen!!

Na de Swakupmundse economie flink gespekt te hebben (Mark en Annie namen dit wel erg serieus, aangezien iemand hun pinpas gekopieerd heeft bij de bank en 2000 pond van hun rekening heeft geplunderd...) vertrokken we voor een paar hele lange reisdagen. Namibie is enorm uitgestrekt en we moesten het hele land doorkruisen. Niet echt interessante verhalen voor een blog dus, vooral veel zand, bergen, stof. Plus slechte muziek van iedereen's Ipod, veel lezen, nog meer slapen en eindeloze spellen monopoly.

En, wat me het meeste is bijgebleven: koude nachten!! Twee nachten buscamp achter elkaar met vorst aan de grond gaat je niet in de koude kleren zitten!!! Tussendoor bedacht Iain echter nog een leuk spel om ons een beetje warm te houden.

De laatste avond bushcamp moesten we allemaal een sok meenemen naar het diner. Na een heleboel gespeculeer werd uiteindelijk duidelijk wat de bedoeling was: we moesten elkaar vermoorden met een sok!!! Tot nu kon iedereen meer dan prima met elkaar door een deur, maar dit maakte het slechtste in de groep los!!

De regels in een notendop: iedereen kreeg van Iain een persoon die hij/zij moest ' killen' op zijn geheime missie. Wapen: een sok! Handelswijze: de sok moest je hand verlaten, de persoon raken en daarna weer terug in jouw hand komen.Indienje slachtofferof iemand anders je betrapt voordat je de sok weer terughebt en ' ASSASSIN' (= aanslag) schreeuwt is de poging ongeldig en kan je overnieuw beginnen. In hettoilet, dedouche, de tent of je slaapzakben je veilig. Als je iemand uitschakelt, neem je vanzelf diegene's doelwit over. Dit alles in het uiterste geheim, niemand mag weten wie je hebt uitgeschakeld of achter wie je aan zit. Alle trucks en misleidingen zijn toegestaan.

Ik was die avond erg moe en lag in bed voor het spel goed en wel begon, wat achteraf mijn redding was. 's Morgens kwam ik, uiteraard op mijn hoede de tent uit, en zag daar Julia (mijn doelwit) worstelen om haar tent af te breken. Heel gemeen ben ik naar haar toe gegaan, heb mijn sok op haar rug gelegd, teruggepakt en in haar oor gefluisterd 'I have just killed you!!'

Missie geslaagd, maar ondertussen was ik zelf een beetje aan het doordraaien, omdat ik constant over mijn schouder keek en iedereen angstvallig in de gaten hield. Mijn nieuwe doelwit was Rachel, maar dit bleek lastiger te zijn. Na een uur kwam Iain naar me toe en fluisterde in mijn oor dat ik een nieuw doelwit had: Danny. Nu moet je weten dat Danny de fanatiekste spelletjesfanaat uit de truck is en enorm slecht tegen zijn verlies kan. Prima motivatie dus!!

Maar ik begreep inmiddels ook dat er niet meer veel mensen over waren gebleven in het spel en al snel werd duidelijk hoeveel: Danny en ik. Ons bezoek aan de prachtige Fish River Canyon (tweede grootste canyon ter wereld) was dan ook niet zo relaxed, omdat we elkaar constant in de gaten hielden.

Uiteindelijk is het met hulp van de rest gelukt hem erin te luizen. Ik was eerder terug in de truck en heb me verstopt in een van de lockers (bergruimtes onder de banken). Will, die in het complot zat tilde precies op het juiste moment de zitting op, zodat ik eruit kon jumpen en de sok op tijd kon gooien en terugpakken. Danny schrok zo erg dat hij op mijn hoofd mepte, maar moest toch wel toegeven dat ik gewonnen had haha. Later bleek dat hij in z'n eentje elf mensen had uitgeschakeld, tegen twee voor mij!! Zo zie je maar: als je goed verdedigt kom je ook een eind (vraag maar aan het Italiaanse elftal...)

Na deze enerverende 24 uur kwamen we aan in een, zoals Iain het noemde, Poshy LaLa (vrij vertaald kouwe kak) campsite aan de Orangeriver, op de grens tussen Namibie en Zuid-Afrika. Met een bar aan het water en zwembad met jacuzzi!! En nog belangrijker: kamers met een dubbel bed erin, waarvan ik er meteen eentje heb geboekt want ik had het helemaal gehad met de tent, vooral nu ook mijn slaapmatje nog had besloten iedere nacht langzaam leeg te lopen....

Om de luxe compleet te maken hadden we 's avonds ' Cheese and wine Party'. Iedereen moest een fles wijn kopen en Iain had het hele kookbudget van die dag stukgeslagen aan hapjes. Tussendoor ook nog naar de blamage van Engeland tegen Algerije gekeken, maar dat vergeten we maar snel...

De avond eindigde natuurlijk weer in een drinkgelag en ik was blij dat ik een echt bed had ipv een lek matje... Blijkbaar was ik niet de enige, want om half twee 's nachts hoorde ik de schuifdeur van mijn kamer (die niet op slot kon) opengaan en slopen twee gedaanten naar binnen. Gelukkig was ik wakker en kon ik het gegiechel al van een afstand horen... De Dirty Boys Will en Dan. Na een hoop gefluister in het deurgat, omdat ze niet zeker wisten of ze wel in de goede kamer waren, heb ik maar laten merken dat ik wakker was.

Reden van het nachtelijke bezoek was dat de 3e Dirty Boy (Mark) na 4 weken proberen eindelijk succes had bij Lindsay en ze samen in de tent van de jongens waren beland. Zoals echte maten betaamd, hadden zij dus maar besloten ergens anders te overnachten en toen had Will het luminueze (dronken) idee dat ze wel in mijn kamer konden slapen. Zo gebeurde het dus dat ik wakker werd met 2 Dirty Engelse boys naast me in bed. Wat aan het ontbijt natuurlijk nog voor grotere hilariteit zorgde dan het feit dat Mark en Lindsay uit dezelfde tent kwamen gekropen!!

Na deze bijzondere nacht was het tijd voor onze laatste lange reisdag en laatste nacht kamperen, in Zuid-Afrika inmiddels. De grensovergang was op z'n zachtst gezegd moeizaam, door de verhoogde beveiliging werd de hele truck ondersteboven gehaald, wat anderhalf uur kostte. Gelukkig was de campsite prima, midden in de sinasappelboomgaarden van een plantage en de bar was ook prima uitgerust!

Na een lange avond en lange nacht was er helaas weinig tijd om bij te komen van de kater (die ik wonderbaarlijk genoeg niet heb gehad zolang ik in een tent sliep, misschien een idee voor thuis...)omdat we Big Truck Clean hadden. Dat betekent dat de hele truck, inclusief al het kookgerei, koelboxen, jerrycans ed schoongemaakt moet worden. Gelukkig liep het gesmeerd en konden we (dachten we) een half uur eerder dan gepland vertrekken. Helaas dacht Barbara (de truck) er anders over en besloot ze niet te starten. Na een uur werkte ze eindelijk mee en konden we op weg naar onze op een na laatste bestemming: Stellenbosch!

Stellenbosch is vooral bekend om de wijnboerderijen en die zagen we dan ook volop onderweg. We verbleven daar in een huis exclusief voor ons, in slaapzalen voor 10 personen, wat weer een echt schoolkamp gevoel gaf natuurlijk. ' s Avonds heerlijk uit eten geweest met z'n allen, maar voor de verandering vroeg in bed gekropen.

De volgende dag had ik namelijk serieuze zaken te doen: Portugal-Noord Korea! In alle vroegte vertrokken met een uitgelaten Petter en met de trein naar Kaapstad gereisd. Tickets opgepikt en ons in het, voornamelijk Portugese, feestgedruis gestort. Zoals jullie misschien wel hebben gezien was het de moeite waard en hebben we 7 goals gezien, alhoewel ik na de 4-0 wel medelijden met de Koreaantjes kreeg...

' s Avonds weer terug naar Stellenbosch en wederom uitstekend gegeten, dit keer bij een Cubaans restaurant. Daarna de bar in en er weer veel te laat uitgerold natuurlijk.

's Morgens stond onze allerlaatste rit met Barbara (die gelukkig meewerkte) op het programma en dat maakte de stemming wat sentimenteel. Met de muziek op vol volume Kaapstad binnengedenderd voor onze laatste officiele nacht met z'n allen. Heerlijk gegeten en de champagne laten knallen, sentimentele speeches aangehoord en gehuild.

Volgende morgen in alle vroegte vertrokken Malcolm, Petter en Helena naar het vliegveld en de rest verspreidde zich over hostels in de stad.

Mijn hostel is meer dan prima, met een 4 persoonskamer voor mij alleen, gratis ontbijt, onbeperkt internet en een ideale ligging tussen het water en het stadion (wat ik vanaf mijn kamer kan zien liggen en ongeveer 4 minuten lopen is). Maar toch mis ik iets: mijn truckmaatjes!! De eerste avond alleen was gewoon echt niet leuk, ik miste mensen van thuis en mensen uit de truck!! Ongelofelijk hoe snel je gehecht raakt aan mensen!!

Gelukkig hadden we gisteren afgesproken met een aantal overgeblevenen om naar het Oranje Feest te gaan en ik moet zeggen dat ze daar mijn gevoelige snaar hebben geraakt door zich allemaal voor Elwin en mij in oranje uit te dossen en uit volle borst (zo goed als het ging) met Andre Hazes mee te brullen! Groot feest dus!! De parade van het feest naar het stadion was echt iets om nooit te vergeten: duizenden in oranje uitgedoste zingende en dansende mensen door de straten van Kaapstad. We hebben het hele verkeer lamgelegd....

De wedstrijd had ook een geweldige atmosfeer, al komt er van zingen in het stadion niet veel terecht door de vuvuzuelas. Ik kan je verzekeren dat het in het echt nog erger is dan op tv: alsof er honderduizenden muggen tegelijk zoemen. En jullie weten dat ik, na mijn malaria ervaring, niet meer zo dol ben op muggen... Maar goed, het is deel van de voetbalcultuur in Afrika en dus heb ik een oranje vuvuzuela aangeschaft en ik moet zeggen, na wat oefenen kan ik een aardig deuntje blazen. Wordt vervolgd in Holland... als ik hem mee het vliegtuig ik kan nemen!!!

Na de wedstrijd nog een biertje gedronken in de Holland Bar en daarna naar het hostel. Wat ik net zogoed niet had kunnen doen, want het getoeter op straat ging door tot diep in de nacht.

Vanmorgen vroeg uit de veren om de Tafelberg op te gaan met een kabelbaan (ma, dit zou wat voor jou zijn........niet dus!!). Schitterend uitzicht richting de stad en aan de andere zijde Kaap de Goede Hoop, echt de moeite waard.

Kaapstad is sowieso de moeite waard, dit is echt een stad om te genieten. Vriendelijke mensen, prachtige omgeving, heerlijk eten en dan hebben we ook nog eens het beste winterweer in 15 jaar tijd (zon en 22 graden). En gelukkig voel ik me ook heel veilig, al neem ik geen risico en zorg ik dat ik een taxi neem of met anderen samen naar huis ga.

Maar al met al is dit een geweldige stad en ben ik wel blij dat ik nog een paar dagen heb hier. Morgen staat de sharkdive op het programma met Julez en Danny en Chad en Xi, hopelijk gaat het door want er wordt een stevige wind voorspeld voor morgen! De dagen daarna staan in het teken van voetbal, in de pub en in het stadion (Portugal-Spanje/Chili) en een bezoek aan Robben Eiland. En een heleboel keren afscheid nemen helaas...

Maar dan over 6 dagen ook weer een heleboel blijdschap (tenminste dat hoop ik) als ik weer land op Schiphol (wat trouwens op vrijdag 2 juli is Diana en niet op 1 juli, anders sta je daar voor niks met je spandoek haha).

Tot dan toe: groeten uit baie mooi Kaapstad waar het leven goed is, maar ik morgen naar de haaien ga!!