Hallo allemaal!

We hebben Zimbabwe inmiddels verlaten en de zijn de grens met Botswana overgestoken!

De laatste dag in Zimbabwe benut om een tweede bezoek aan de Victoria Falls te brengen, maar deze keer niet zo lang, want m'n maag werkte niet echt mee.

Desondanks was het wederom zeer indrukwekkend om de watervallen te zien, ik denk dat er nog meer water was dan vorig jaar. Ik was wel beter voorbereid en kwam iets droger terug dan de vorige keer, alhoewel het nog steeds leek alsof we in een echte hollandse stortbui waren beland op het hoogste punt!

Op de terugweg kregen we nog een verassing dieons de stuipen op het lijf joeg!! Toen we naar beneden liepen zag Carol wat bewegen in de bosjes. Chad zag meteen dat het de staart van een slang was, maar kon niet onderscheiden welk soort. Helaas kwamen we daar snel achter.. het was een cobra en hij was nog boos ook, want hij stond rechtop en siste naar ons. WOAH...rennen dus!! Omdat het pad doodlopend was, moesten we er uiteindelijk toch langs, maar nadat we een paar stenen in de richting van de plek des onheils hadden gegooid dachten we dat er geen slang meer was en zijn we er snel langs gerend! Op de valreep toch nog een beetje pompende adrenaline in Vic Falls dus!!

De volgende morgen zouden we om 10 uur vertrekken richting de grens met Botswana, maar dat werd uiteindelijk 12 uur omdat er iets gerepareerd moest worden aan de truck en het enige tijd duurde (Afrikaans kwartiertje = 2 uur) om een onderdeel te leveren. Laatste lunch in Zimbabwe dus en toen op weg naar Chobe NP.

Vorig jaar hadden we twee gamedrives in Chobe per jeep en ik vond het toen al een van de mooiste parken van Afrika. Dit jaar geen gamedrive, maar een boottocht over de Chobe rivier, met bijbehorende Afrikaanse zonsondergang.

De gids vertelde ons dat hij ons alleen maar hippos kon garanderen, maar niks bleek minder waar!! Na een kleine 5 min varen zagen we een klein bootje aan de oever, met daarin mensen die duidelijk iets zagen. Toen we vroegen waar ze naar keken bleek er een luipaard in een struik langs de rivier te zitten!! Zoals jullie misschien wel weten is dat het enige dier van de Big Five wat ik nog nooit gezien heb in Afrika, dus mijn hart klopte in mijn keel!

Luipaarden zijn moeilijk te spotten en meestal zie je ze alleen in een boom. Deze vond het echter Showtime en besloot een wandeling over de oever te maken, waardoor we hem in vol ornaat konden zien! Ik was zo blij als een kind, echt geweldig!!

De boottocht kon toen al niet meer stuk, maar daarna volgden nog tientallen olifanten in het water, buffels, koedoes, hippos en krokodillen!! En een prachtige rode zonsondergang!! Perfecte middag dus!!

De campsite was aan de rand van het park en gelukkig hadden Iain en Steve al voor het eten gezorgd toen we terugkwamen, zodat we alleen de tenten nog maar hoefden op te zetten. In het donker, maar niet donker genoeg om de olifantenpoep- en voetstappen niet te zien...

Tijdens het eten hoorden we vreemde geluiden in de bosjes en bleek er een enorme mannetjes olifant op zo'n 20 meter van het kamp rond te lopen. Niet echt geruststellend als je weet dat je in een tentje moet slapen... De eigenaar van de campsite kwam langs en maakte het er niet beter op door te zeggen dat de olifanten het hek hadden gesloopt en overal op de campsite waren... We werden verzocht onze tenten zo dicht mogelijk bij de truck en het vuur te zetten, maar ik voelde me echt niet zo happy.

De Wildlife Service werd ingeschakeld om een soort luchtkanon af te schieten om ze af te schrikken, maar toch moesten we midden in de nacht weer de tenten verzetten omdat de olifanten op weg waren naar de truck. Ik voelde letterlijk de grond trillen in onze tent en heb dan ook niet meer geslapen tot we om 6 uur moesten opstaan... En ik was blij dat we veilig in de truck zaten.....

We moesten een behoorlijke afstand afleggen en daarom al om 6 uur vertrekken. Gedurende de rit voelde ik me niet echt lekker en de lunch heb ik overgeslagen. Rond 4 uur arriveerden we op onze volgende bestemming : Camp Sitatunga in Maun. Ik voelde me echt niet lekker en heb meteen een kamer geoboekt en ben in bed gekropen. Flink balen want vanmorgen zouden we de Delta in gaan voor 2 dagen en ik had besloten toch mee te gaan.

Helaas was de toiletpot vannacht weer m'n beste vriend en heb ik besloten het er niet op te wagen. Ik wil niet ziek worden op 6 uur van de bewoonde wereld... Nu ben ik dus de komende 4 dagen op de campsite in Maun, samen met Annie & Mark en Chad & XI, die ook niet helemaal fit zijn. Op aandringen van Steve ook maar even een bezoekje aan de dokter gebracht vanmorgen, die constateerde dat ik geen malaria heb (pffff) maar waarschijnlijk wel een virusje in mijn darmen. Anti-biotica gekregen en dat zou snel moeten helpen. Het is niet eens dat ik heel beroerd ben, alleen het frequente toiletbezoek (na iedere maaltijd een paar keer) is behoorlijk irritant. Hopelijk is dat dus snel over.

Verder dus een paar rustige herstel dagen, voordat we Namibie intrekken. Dat worden serieus lange reisdagen, grote afstanden door de woestijn. En veel kamperen in de middle of nowhere, dus ik moet zometeen ook nog even een extra deken gaan kopen, het is hier al om te bevriezen en in Namibie is het rond het vriespunt 's nachts!

Groetjes en geen zorgen, de dokter heeft me verzekerd dat ik binnen 3 dagenweer de oude ben!